De jongens sprongen een gat in de lucht toen ze hoorden dat we ook dit jaar weer op vakantie zouden gaan. Het Center Parcs was goed bevallen vorig jaar en daarom hebben we besloten om ook dit jaar weer heen te gaan. Dit keer was onze bestemming; De Eemhof.
In mijn vorige blog beschreef ik al wat voor planning eraan vooraf gaat en ik kan jullie vertellen dat het ook dit jaar weer flink plannen was. Vrijdag zijn we vertrokken vanuit Julianadorp richting Zeewolde. Hoewel de naam dat wel doet vermoeden, ligt Zeewolde niet aan zee, maar in de Flevopolder dicht bij Harderwijk. En laat daar nou net het Dolfinarium zijn, maar daar later meer over.
We waren net een half uur onderweg, eindelijk op de snelweg, toen we een belletje kregen van mijn moeder: "ben je niet iets vergeten?". Ik schrok en baalde flink..... de sleutels vergeten af te geven! De jongens kwamen er 1 voor 1 achter dat we terugreden, want tja... gelijk luisteren is toch lastig met al die indrukken van buiten en met muziek in je oren. Ik ben snel omgekeerd en teruggereden naar Julianadorp en dat was de vakantie...... of toch niet??
Eenmaal de sleutels afgegeven zijn we weer opnieuw Julianadorp uitgereden. Ik was bang dat het dus zo'n weekend ging worden waarin alles fout zou gaan. Maar gelukkig gebeurde dat niet. Op de heenweg zat het verkeer nog wel een beetje tegen, maar we arriveerden toch vrij vlot op onze bestemming De Eemhof. Bij aankomst hebben we gelijk de spullen uit de bus gehaald en hebben we ons geïnstalleerd in ons huisje, lees; lekker luieren op de bank. Nou het luieren was al snel over, want de tassen moesten uit gepakt worden en daarna gingen we het park verkennen. We vonden een leuk restaurant in het vernieuwde centrum van De Eemhof, wat ziet het er mooi uit!!!
We hebben heerlijk Italiaans gegeten. Na het eten zijn we wat gaan drinken en zijn we gaan bowlen. Iedereen lag vroeg op bed, want we waren allemaal moe van de reis en de volgende morgen vroeg stond er alweer iets anders leuks op de planning.
Om half 9 zijn de jongens gewekt en zijn we naar het Dolfinarium gegaan. Voor mij was dit de 2e keer dat ik er heen ging, maar voor de anderen was het allemaal nieuw. We hebben vreselijk gelachen om de zeeleeuwenshow en de show van de walrussen met obesitas. Eentje woog zelfs 1500 kilo, pfff. De dolfijnenshow was niet heel grappig, maar wel heel mooi. Overal gebeurde er wel wat en de 5 dolfijnen en hun trainers maakten er een mooie show van. Ondertussen begonnen onze maagjes ook wat geluid te maken en we hebben daarom wat gegeten in een lunchroom. Met een volle maag zijn we weer in de auto gestapt en zijn we teruggereden naar ons huisje. De jongens wilden naar de giftshops en hebben daar leuke souvenirs gekocht, daarna zijn we “onbeperkt” gaan eten. Dit pakte niet helemaal goed uit voor sommigen, want na het eten voelden we ons zo dik als een walrus. Jeetje wat zaten we vol! In de avond, hoe kan het ook anders, hebben we een drankje gedaan.
Zondag konden de jongens lekker uitslapen. Om 13.00 vertrokken we pas naar onze volgende bestemming, de Aviodrome. Hier hebben we genoten van alle soorten oude en nieuwe vliegtuigen. Tristan heeft zelfs zijn vliegbrevet gehaald, jaja. Volgend jaar kunnen we dus naar Griekenland.
Na de Aviodrome zijn we gaan eten in het park. En daar hadden de jongens al de hele week naar toegeleefd; onbeperkt spareribs!!! Jammiee!!! Vorig jaar zaten ze al vol van 1 sparerib, maar dit keer hebben ze echt goed hun best gedaan. Het bordje vol botjes kon niet eens meer door de deuropening zo hoog was de stapel botjes.
Een aantal ging naar het huisje, maar Beau en Tristan hadden nog energie voor 10. Ze zijn nog een drankje gaan doen en kwamen wat later naar het huisje. Hier hebben ze nog een filmpje gekeken.
Maar aan al het mooie komt een einde en maandag moesten we al vroeg ons huisje uit. Om half 10 zaten we in de auto en hebben we allemaal een traantje gelaten van het lachen. Wat was het een gezellig weekend...!
Het is leuk om te zien hoe de jongens zijn gegroeid vergeleken bij vorig jaar. Ze gingen dit jaar veel meer hun eigen gang, zonder Alexandra en mij. Ze durven steeds meer en voelen zich steeds meer op hun gemak zonder ons. Ze vermaken zichzelf. Hopelijk mogen Alexandra en ik volgend jaar weer mee haha.